Psychiatria

endeitplrutr

Ergoterapia w psychiatrii leczy pacjentów wszystkich grup wiekowych ze schorzeniami psychotycznymi, neurotycznymi i psychosomatycznymi oraz uzależnionych. Są to na przykład schorzenia psychiczne wieku dziecięcego i młodzieńczego, schorzenia neurotyczne, zaburzenia osobowości i zachowania, depresje, schizofrenie, zaburzenia schizofreniczne i urojenia, zaburzenia w przyjmowaniu posiłków, zaburzenia afektywne, choroby otępieńcze, schorzenia spowodowane uzależnieniem od alkoholu, narkotyków, leków oraz uzależnienie od hazardu.

Aby osiągnąć te powyżej opisane cele terapeuci wykorzystują różne metody leczenia, jak np. metody Bobatha, Affolter, Johnstone, PNF, Perfetti, Castillo Morales oraz innymi.

  • podstawowych funkcji psychicznych, ważnych dla zachowania sprawności w życiu codziennym, jak napęd, motywacja, obciążenie, wytrwałość, elastyczność i samodzielność
  • Odbierania i przetwarzania bodźców cielesnych
  • stosunku do rzeczywistości w odniesieniu do postrzegania samego siebie i innych
  • właściwego dla danej sytuacji zachowania, kompetencji społeczno-emocjonalnych oraz zdolności do interakcji
  • funkcji poznawczych
  • równowagi psychicznej i pewności siebie
  • samodzielnego prowadzenia życia i zdolności do wykonywania podstawowych prac

Zasadnicze znaczenie odgrywają tu trzy formy terapii: metoda ukierunkowana na umiejętności obejmuje działania skierowane na efekt końcowy z elementami uwzględniającymi przebieg wykonywanych procesów. Pacjent stasuje wybrane techniki i wykonuje wybrane czynności, aby w ten sposób nabyć lub przećwiczyć utracone lub brakujące umiejętności. Metoda interakcyjna skupia się przede wszystkim na zajęciach grupowych, które są głównie ukierunkowane na przebieg procesów. Może ona jednak posiadać także elementy ukierunkowane na efekt końcowy. Na pierwszym miejscu stawiane jest tu wzajemne porozuniewanie się członków grupy.

Metoda ukierunkowana na formy wyrazu zawiera elementy koncentrujące się na przebiegu procesów, w trakcie których pacjent jest zachęcany do zajmowania się swoimi uczuciami, potrzebami i ambicjami. Leczenie jest wskazane także w przypadku występowania zaburzeń psychicznych, gdyż pomaga ono choremu w przetwarzaniu symptomów i przebiegu choroby oraz pomaga mu w zaakceptowaniu poważnych zaburzeń pozostających na stałe.