Ergoterapia dzisiaj

Droga do większej samodzielności.

Ergoterapia opiera się na podstawach medycznych i społecznych i jest środkiem leczniczym przepisywanym przez lekarza. Stosowana jest u ludzi w każdym wieku, u których występują zakłócenia motoryczno-funkcjonalne, sensomotoryczno-percepcyjne, neuropsychologiczne i / lub psychosocjologiczne.

Celem ergoterapii jest udzielenie chorym pomocy w odzyskaniu brakującej lub utraconej w wyniku choroby, obrażenia lub niepełnosprawności zdolności do podejmowania w życiu codziennym określonych działań. Zdolność do podejmowania w życiu codziennym określonych działań oznacza, że człowiek jest w stanie rozwiązywać w zadowalającym go stopniu zadania, jakie stawia sobie on sam i jakie stawia przed nim życie lub społeczeństwo. Umiejętność podejmowania działań w życiu codziennym to daleko idąca sprawność organizmu, ducha i psychiki oraz zdolność chorego do wzajemnego oddziaływania z otoczeniem. Sens ergoterapii polega nie tylko na mechanicznym odtwarzaniu funkcji cielesnych, umysłowych i psychicznych, lecz także na tym, aby umożliwić choremu ponownie spełnianie w jego życiu w jak najszerszym zakresie jego funkcji i związanych z nimi zadań. Celem tej formy terapii jest osiągnięcie jak największej samo dzielności oraz niezależności w życiu codziennym oraz / lub zawodowym.

Dlatego też ergoterapia nie stawia na pierwszym planie poszczególnych symptomów chorobowych, lecz właśnie ograniczenia związane ze zdolnością do podejmowania działań. Najistotniejszym dla tej formy terapii jest niemożność wykonywania przez pacjenta jego procy, spowodowana chorobą lub odniesionym urazem, oraz sposób udzielenia mu pomocy. U podstaw formy leczenia określanej mianem „ergoterapia" leży idea polegająca na tym, że chorzy i niepełnosprawni mogą rozwijać, otrzymywać, ponownie nabywać i rozszerzać swoje umiejętności, które są niezbędne do wykonywania określonych czynności oraz do procesów związanych z codziennym życiem.

Decydujące znaczenie nabiera stosunek chorego do otoczenia. Dla ergoterapeutów przystosowanie do otoczenia odgrywa ważną rolę z dwóch powodów. Po pierwsze jest ono związane z przystosowaniem się człowieka do istniejących w tym otoczeniu struktur, po wtóre należy rozpatrzyć także struktury istniejące w otoczeniu, które muszą dopasować się do poszkodowanego.

Ergoterapia to pomoc w osiągnięciu samodzielności w życiu codziennym i zawodowym

W wyniku zróżnicowanych badań ergoterapeutycznych opracowane zostaję wspólnie z pacjentem i / lub jego najbliższymi indywidualne cele, przygotowany zostaje plan leczenia oraz wybiera się odpowiednie metody i środki lecznicze. Ergoterapeuci kształtują proces leczenia we własnym zakresie. W odpowiednio ukierunkowany sposób doradzają oni w kwestiach dotyczących codziennego funkcjonowania w domu i w pracy, wspierają na drodze do samodzielności. Podczas trwania procesu terapeutycznego cele jak również plan i metody leczenia należy ciągle dopasowywać do umiejętności pacjenta oraz do zmienionej sytuacji.

Do procesu leczenia należy także zaopatrzenie chorego w materiały pomocnicze i szyny. Ergoterapeuci wybierają je lub sami wykonują i uczą obchodzenia się z nimi.

Pola działalności ergoterapii

w klinikach i szpitalach o specjalnościach: ortopedia, medycyna urazowa, interna, reumatologia, neurologia, geriatria, pediatria, psychiatria dzieci i młodzieży, psychiatria oraz psychosomatyka
w ośrodkach dla upośledzonych dzieci, jak np. w szkołach specjalnych, przedszkolach, schroniskach oraz centrach wczesnego leczenia
w ośrodkach geriatrycznych, jak np. w domach starców i domach opieki społecznej oraz w klinikach dziennych
w ośrodkach rehabilitacji społecznej, medycznej i zawodowej oraz w warsztatach dla niepełnosprawnych
w opiece dochodzącej oraz w placówkach pomocy społecznej
we własnych gabinetach (po dwuletnim doświadczeniu zawodowym)
w placówkach edukacyjnych oferujących naukę ergoterapii jako nauczyciele i kierownicy szkoleń